Rotterdam wordt deze week overspoeld door een onuitputtelijke stroom curatoren, kunsthandelaren,
verzamelaars, galeristen, kunstenaars en liefhebbers die ettelijke kunstbeurzen bezoeken, van het sjieke Art Rotterdam via het wat alternatievere Raw Rotterdam tot de ons-soort-mensen-beurs Re:Rotterdam. Wij trappen twee intensieve dagen kunstkijken af met wat al gauw hét hoogtepunt blijkt: een bezoek aan Verwoest Huis Bloemhof. Marjan Teeuwen zaagde de muren uit een sloopwoning, kantelde de plafonds en bouwde nieuwe binnenmuren door oud en nieuw bouwmateriaal te stapelen. Aldus ontstond een surrealistische, massieve, schots en scheve constructie die de wetten van de zwaartekracht en de bouwkunst op alle terreinen lijkt te tarten. We beklimmen het (gelukkig onaangetaste) trappenhuis met enigszins knikkende knieën en staan paf. Waar de legendarische Gordon Matta-Clark (noodgedwongen) ophield, gaat Teeuwen verder... véél verder.
Dan is het tijd voor Raw Rotterdam, net als vorig jaar bestaande uit een beursgedeelte en een thema-expositie. Het thema is dit jaar één van onze grote liefdes: China. Een erg intrigerend werk is Shanshui, een videowall van Geert Mul, waarin klassieke Chinese waterverfschilderijen in elkaar overvloeien. De schilderijen zijn gespiegeld, en zo ontstaan kleurrijke Rorschach-vlekken vol watervallen en bamboebladeren: een effect wellicht, maar het werkt geweldig. Ondanks het vele goede werk maakt deze China Expo als geheel niet zo'n indruk als die ijskoude, duistere, enigszins gothic (en veel grotere) tentoonstelling van vorig jaar, één loodsgebouw verderop. Daarvoor is het dit keer toch wat braaf, wat te sfeervol wellicht... in elk geval minder raw.
Bij het beursgedeelte van Raw uiteraard veel koopkunst: schilderijen, tekeningen, wandobjecten etc... hiér vinden we geen potentiële Inkijk-gegadigden, en dat is toch een beetje waar we voor komen. Ook hier de nodige verrassingen, zoals de uiterst minimale installatie 04:25 PM van Veerle Thoben, een projectie van een lichtvlek op en langs een wit canvas... menigeen liep eraan voorbij, had amper in de gaten dat ook dit een kunstwerk was, maar wij hebben een tijdje geïntrigeerd staan kijken. We ronden de dag af met een bezoekje aan de Re: Rotterdam
kunstenaarsdisco. De muziek is te slecht voor woorden maar het bier
smaakt ons uitstekend.
De tweede dag staat geheel in het teken van Re: Rotterdam, dit keer in een zo mogelijk nóg sfeerlozer leeg kantoorgebouw, aan de Blaak. We beginnen bovenin, op de elfde etage, en werken ons van daaruit gestaag naar beneden. Er is veel werk dat we erg goed vinden en er is veel werk dat ons niet raakt en/of dat we niet begrijpen. En er is veel werk waar we vandaag simpelweg geen geduld voor hebben. Daarvoor is het allemaal gewoonweg te veel. Héél veel. Met als resultaat dat we pas na zeseneenhalf uur (!) het pand weer uitrollen.
Maar we klagen niet, hoor! Zowel op Raw als op Re: komen we talloze Inkijk- en Polderlichtkunstenaars tegen, waarvan we sommigen al in geen járen meer hadden gezien of gesproken. Dat maakte die twee daagjes Rotterdam niet alleen extra intensief maar ook uiterst gezellig. En het belangrijkste: we 'boeken' een paar hele goede installaties/kunstenaars voor in de Inkijk. Volgend jaar weer!